Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των αστρονόμων είναι ότι δεν έχουν αρκετό φως. Έτσι ένας από τους λόγους που φτιάχνουμε τόσο μεγάλα τηλεσκόπια είναι για να βλέπουμε αμυδρά αντικείμενα. Το φως που συλλέγουν τα τηλεσκόπια θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε το νερό που συλλέγει ένας κάδος στη βροχή. Όσο μεγαλύτερος είναι ο κάδος τόσο περισσότερη βροχή θα μαζέψει. Το ίδιο συμβαίνει και με το φως. Όσο μεγαλύτερος είναι ο καθρέπτης τόσο περισσότερο θα συλλέξουμε.
Είναι πολύ δύσκολο να φτιάξουμε μεγάλα τηλεσκόπια. Ένας καθρέπτης μεγαλύτερος από 8 μέτρα είναι πολύ δύσκολο να φτιαχτεί για αυτό διαιρείται σε μικρότερα κομμάτια (όπως πχ στο τηλεσκόπιο James Webb). Ακόμα και έτσι όμως το κόστος είναι πολύ υψηλό και ξεπερνάει το δισεκατομμύριο στην περίπτωση που θέλουμε να φτιάξουμε μεγαλύτερα τηλεσκόπια από αυτά που έχουμε. Έτσι οι αστρονόμοι σκέφτονται έξυπνα κι ένας από αυτούς είναι και ο David Kipping. Πρόσφατα δημοσίευσε μια έρευνα για τη συλλογή περισσότερου φωτός από κοσμικά αντικείμενα: Το Terrascope. Ονομάστηκε έτσι επειδή χρησιμοποιεί την γη σαν έναν τεράστιο μεγεθυντικό φακό. Στην περίπτωση του Terrascope ο μεγεθυντικός φακός θα είναι η ατμόσφαιρα της γης. Όταν το φως από ένα άστρο περνάει από την ατμόσφαιρα της γης εκτρέπεται η πορεία του κατά μια μοίρα το μέγιστο. Τώρα φανταστείτε ότι βρίσκεστε στο διάστημα με τη γη ανάμεσα σε εσάς και το αστέρι. Δεν θα μπορέσετε να δείτε το αστέρι επειδή θα σας εμποδίζει η γη. Αλλά αν βρισκόσασταν στην κατάλληλη απόσταση η ατμόσφαιρα της γης θα εκτρέψει την πορεία του φωτός κατευθείαν σε εσάς. Ωστόσο αυτή η απόσταση είναι 360000 χιλιόμετρα από τη γη (περίπου όσο απέχει και η σελήνη). Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται η ατμόσφαιρα ενός ουράνιου σώματος σαν μεγεθυντικός φακός. Αυτό το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί με το φεγγάρι του Ποσειδώνα, τον Τρίτωνα αλλά και με τον Τιτάνα που είναι δορυφόρος του Κρόνου.
Έτσι τα άστρα θα φαίνονται πολύ πιο φωτεινά απ’ ότι πριν. Η ενίσχυση του φωτός θα είναι τεράστια. Αντικείμενα που θα ήταν πολύ αμυδρά για να τα ανιχνεύσει ακόμα και το Hubble πλέον θα είναι παρατηρήσιμα. Παρόλα αυτά υπάρχουν προβλήματα που θα χρειαστεί να ξεπεραστούν. Ο αέρας στο ανώτερο σημείο της ατμόσφαιρας της γης είναι λιγότερο πυκνός και ψυχρότερος και αυτό επηρεάζει τη διάθλαση. Επίσης τα σύννεφα της γης μπλοκάρουν ένα μέρος του φωτός και έτσι μειώνεται το φως που θα έχουμε στη διάθεσή μας. Επίσης περιοριζόμαστε στο να βλέπουμε μόνο ότι τυχαίνει να βρίσκεται πίσω από τη γη.
Σύμφωνα με τον Kipping πολλά από αυτά τα προβλήματα μπορούν να ξεπεραστούν αν τοποθετούσαμε το τηλεσκόπιο 1,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τη γη. Αυτό θα λύσει το πρόβλημα που δημιουργούν τα σύννεφα της γης. Επίσης το μεγαλύτερο μέρος του υπέρυθρου μέρους του φάσματος του φωτός θα μπορεί να περάσει μέσα από τον αέρα και να παρατηρηθεί πολύ καλά. Σε αυτή την απόσταση ένα τηλεσκόπιο ενός μέτρου θα μπορεί να συγκεντρώσει το φως 150 τηλεσκοπίων και αυτό είναι μια πολύ μεγάλη διαφορά.
Θα μπορούσε λοιπόν ένα τέτοιο τηλεσκόπιο να γίνει πραγματικότητα; Ακόμα και ο Kipping παραμένει σκεπτικός καθώς έχουμε πολύ δρόμο ώστε να ξεπεράσουμε όλα τα εμπόδια που προκύπτουν. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του αξίζει να γίνονται τέτοιες προτάσεις στην επιστημονική κοινότητα για βλέπουμε μετά τι θα συμβεί. Αν τελικά κάτι τέτοιο επιτευχθεί θα είναι το πιο cool τηλεσκόπιο που θα πετάει εκεί έξω.
