Review των Vampire: The Masquerade Coteries of New York & Shadows of New York

Γράφει η Αργυρώ Σπάρταλη

Ήταν το μακρινό 2010 όπου, μαζί με το περιοδικό PCmaster τότε, έδιναν δώρο ένα παιχνίδι. Το παιχνίδι το οποίο, όπως αποδείχθηκε αργότερα, με έκανε να αγαπήσω τα rpg (role-playing games), το Vampire: The Masquerade Bloodlines. Τότε διάβαζα «όρους» που δεν κατανοούσα πλήρως, όπως rpg, pen ‘n’ paper και η λογική του να φτιάχνεις ένα χαρακτήρα από το μηδέν μου φαινόταν εξωπραγματική, ήξερα ωστόσο με απόλυτη βεβαιότητα ότι, σε ένα παιχνίδι όπου επικρατούσε ο τρόμος, ελάχιστα πράγματα μπορούσαν να πάνε στραβά. Και δεν έπεσα έξω. Ελάχιστα rpg μου έχουν προσφέρει την έξαψη του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Όσο λοιπόν περιμένω καρτερικά να βγει το Bloodlines 2 (το οποίο μάλιστα έχω κάνει pre-order και ακόμα περιμένω), πάμε να δώσουμε βάση σε δύο παιχνίδια που λειτουργούν ως μεθαδόνη μέχρις ότου η αναμονή αυτή λάβει αίσιο τέλος.

Το Coteries (2019) και Shadows of New York (2020) είναι παιχνίδια δράσης σε στυλ «οπτικοποιημένου» μυθιστορήματος από τη Draw Distance. Έχει text-based gameplay, το οποίο σημαίνει ότι ο παίκτης κάνει επιλογές που περιλαμβάνουν τόσο τους διαλόγους, όσο και την ιστορία. Επιπλέον, είναι βασισμένα στο επιτραπέζιο παιχνίδι ρόλων Vampire: The Masquerade και
ανήκουν στον ευρύτερο κόσμο της σειράς World of Darkness. Να σημειωθεί ότι, στην ουσία, το Shadows of New York είναι expansion του Coteries of New York και αυτοτελής ιστορία. Έμπνευση για τον δημιουργό του Coteries αποτέλεσε το βασικό βιβλίο του επιτραπέζιου παιχνιδιού New York
by Night
, ενώ στο Shadows of New York ακολουθούμε τα γεγονότα μετά το Chicago by Night, κατά τα οποία οι Lasombra αφήνουν τη Sabbat και παίρνουν το μέρος της Camarilla, η οποία στην ουσία θέλει να κρατήσει κρυφή την ύπαρξη των βρικολάκων από τους θνητούς.

Μια από τις βασικές αδυναμίες του Coteries of New York θεωρώ πως είναι η επιλογή της clan στην οποία θα ανήκει ο χαρακτήρας σου δεν έχει καμία απολύτως σημασία για την έκβαση της ιστορίας. Είτε παίξεις Brujah (τσαντίλα βρικόλακα), είτε παίξεις Toreador (στερεοτυπικό βρικόλακα
όπως τον έχουμε στο μυαλό μας) ή επιλέξεις να παίξεις Ventrue (γιατί θες να πουλήσεις και λίγη μούρη) ελάχιστη διαφορά έχει στην έκβαση της ιστορίας. Διότι η ιστορία φαίνεται σαν να έχει «γραμμική πορεία», όπου απλώς την ακολουθείς και το μόνο που αλλάζει στην ουσία είναι οι «συμμαχίες» (coteries) που μπορείς να συνάψεις εντός του παιχνιδιού. Ενώ έχει ενδιαφέρουσα ιστορία, ενδιαφέροντες χαρακτήρες και σχετικά ωραία μουσική επένδυση, αυτή η «αδυναμία» που αισθάνεσαι μπορεί σε ένα άλλο παιχνίδι να περνούσε απαρατήρητο ως στοιχείο, όταν όμως το παιχνίδι σου βασίζεται στο storytelling, όπου είναι η αφήγηση μιας ιστορίας (και συγκεκριμένα της δικής σου), θέλεις να αισθάνεσαι ότι έχεις τον έλεγχο, ότι είσαι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και ότι οι επιλογές σου επηρεάζουν ουσιαστικά την έκβαση του παιχνιδιού.

Αντίθετα, στο Shadows of New York, παρότι δεν είχες επιλογή όσον αφορά την clan και παίζεις μια βρωμιάρα Lasombra (και για όσους γνωρίζουν όχι, οι άλλοι δεν είναι καλύτεροι, αλλά οι Lasombra είναι από τους χειρότερους), αισθάνεσαι ότι οι επιλογές σου επηρεάζουν την έκβαση του παιχνιδιού από την αρχή ως το τέλος. Όμορφη μουσική, σκοτεινή ατμόσφαιρα και ένας πολύπλοκος χαρακτήρας που μπλέκει σε πράγματα που δεν κατανοεί πλήρως με αποτέλεσμα να γίνεται πιόνι βρικολάκων, οι οποίοι έχουν ανάγει το να χειραγωγούν τους άλλους σε επιστήμη. Αυτό είναι το Vampire. Δε δείχνει πόσο «κουλ» και ταυτόχρονα παρεξηγημένοι είναι οι βρικόλακες, αλλά τίθενται ερωτήματα όπως: Τι σημαίνει ανθρωπιά; Εάν τη χάσεις, είσαι ένα κτήνος εκείνη τη στιγμή ή είναι απλά μια στιγμή αδυναμίας; Και το σημαντικότερο όλων: είναι τελικά ευχή το να είσαι αθάνατος ή μήπως είσαι καταραμένος;

Συνοψίζοντας, θεωρώ πως τα δύο αυτά παιχνίδια είναι μια καλή εισαγωγή για όσους δε γνωρίζουν τι εστί rpg, αλλά μπορεί και να εκτιμηθεί από όσους τρέφουν αγάπη για το συγκεκριμένο είδος παιχνιδιών. Είναι βασισμένα κυρίως στο storytelling, είναι εύκολο να ολοκληρώσει κανείς και τα δύο παιχνίδια σε σύντομο χρονικό διάστημα, είναι μια πανέμορφη απεικόνιση της όλης ιστορίας και το σπουδαιότερο: είναι φτιαγμένο από δημιουργούς με αγάπη στον κόσμο του World of Darkness.

Leave your vote

Don’t Stop Here

More To Explore

MOVIES

Dune, της Αργυρώ Σπάρταλη

Της Αργυρώ Σπάρταλη Ένα ταξίδι με έναν μυθικό και συναισθηματικά φορτισμένο ήρωα, το “Dune” αφηγείται την ιστορία του Πολ Ατρείδης, ενός λαμπρού και ταλαντούχου νεαρού

Add to Collection

No Collections

Here you'll find all collections you've created before.

0
Would love your thoughts, please comment.x
()
x